RB 1

(121) ribas(eculismulca bic remifTa funt noninnfii tanturn &dc(vetudinc, fed 6c Icgibns poftcrioribus, cumprimisvero contiariajnramenra , etiam lege contraria, vctica & fublaca: alDff mooi 9^AttibDmoot för fammci : Fidejunfores eciam &c antefacramenrales defierunc: fafficereenim vifum, fi reus verbis promitteret, & in diem cercam ftipalareciir. Teftes aurem poftea admiffi fnnt, edamfoli, ita tamen,ut in arbitrio adtoris ponerent,utrLimvellencad remprobandam ceftes adhibere vel admictere adverfarij canonicam probationem: eå tamen condicione, ut fi ad cefies provocafiTec, iisq, dcfecifiec, reus deinceps non cogerecur ad facramencalcS; cujiis alioqvin neceflitas ei incubnirTet, id quod deinde noviffimo jure obtinuit, idq; prarcipue ex decretoGregorij Pont. Rom. Jcciilator/\nc^\k,ille Ljuod iiffn^erat prohare fe^ non pofjeprofite?ido, reummcejjitate monflrandt contrariumnon a[}rmgit, cumper rerumnaturamfaEium neganjy t9S prohatiomdlafit. Itaq; hodieanteomnia ad reftes&alias probationesrecurritur^ &fi caufa fic liqvidoprobaripoteft, nullae funt facramentaliumaut etiamNembdxpartes ; dril tif Quaeinmodoprobano nis canonicce remifla. t4

RkJQdWJsaXNoZXIy MjYyNDk=