(2 34-) frdfittiarcf fort Sibi iplls enim impucandum, cjuod noneffenc cautins mercati. 5ed hxc hacf^enusde emptione canciim bonorummobilium* Bonafoli vcl immobilia non itaubivis, ciiivis&quancivis diftrahere liciiic, eciamfi mediatores Sc ceftes intervenilTcnt. Eorum enimemptiovenditio non alicer raca fuit^quamfi pLiblice Sc in judicio fierce, acq^eo nsq; poenitentiae locus fuilTevidetiir. Contradlus enimprivatimfavflus, noftrisvulgo^4ncfcfiop/ quail dicas, ad(camnumempcio, nullius momenti fuit,nt quit facilimeimpugnari aut rtvocari polTec: cumauternin judicio contra(51:umproficerentur, turn de^ mumllbi conftarevidebantur, ut ipfis deinceps minimeabeodirccderelicerct. Peculiarc tamen Ceremoni» in fundi ven ditione. lum iinmobilium. Regi privilegiumfuicin venditione fundi fui vel eciampublici, poll crinam enim pnblicationem (qua Reges perinde ut privati inconcrahendo tenebantur) emptor Rcgeminvicare,<5c tribus eum ejusqjcomitatummends ad convivium excipere debuit. In horumprxfcntia Rex particulam ex terravenali in finumemptoris excutiebat, in fignumfimul totamtradi* Sed tamcnj, fi venditionis eumpoenituifTet, antequamaltcrum pedem å li 2 limine
RkJQdWJsaXNoZXIy MjYyNDk=